Γυναικομαστία και Θεραπεία

Τι είναι η γυναικομαστία;

Η γυναικομαστία είναι η ανάπτυξη στους άνδρες μεγάλου στήθους. Αυτό μπορεί να τους προκαλέσει προβλήματα σχετικά με την εμφάνισή τους, επηρεάζοντας παράλληλα και την ανδρική αυτοπεποίθησή τους. 

Αιτιολογία:

Η πιο συχνή μορφή είναι η λεγόμενη εφηβική γυναικομαστία. Εμφανίζεται σε ποσοστό 40% των εφήβων, σε ηλικίες μεταξύ 13 και 17 ετών και είναι αμφοτερόπλευρη (και τα δυο στήθη είναι μεγάλα). Στην πλειοψηφία όμως το πρόβλημα παρέρχεται μετά από 12-24 μήνες. Η λήψη αναβολικών επίσης μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση της γυναικομαστίας και συνήθως αυτή παραμένει ακόμη και αν ο ασθενής σταματήσει την λήψη τους. Άλλες πιο σπάνιες αιτίες είναι η ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια, λήψη φαρμάκων όπως διουρητικά η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών. 

Χρειάζεται κάποια Διερεύνηση;

Στις περιπτώσεις της εφηβικής γυναικομαστία, συνήθως δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη διερεύνηση. Ένας έμπειρος πλαστικός χειρουργός, μπορεί να καταλάβει αν πρόκειται για κάποιο παθολογικό η ορμονικό πρόβλημα. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα χρειαστεί ένας ορμονικός έλεγχος. 

Ποιοι βαθμοί υπάρχουν;

Η ταξινόμηση της γυναικομαστίας είναι πολύ σημαντική για την επιλογή της θεραπείας. Υπάρχουν τέσσερεις βαθμοί:

Βαθμός I: Μικρός, ορατός διογκωμένος μαστός, χωρίς χαλάρωση του δέρματος.

Βαθμός IIA: Μέτρια διογκωμένος μαστός, χωρίς χαλάρωση του δέρματος.

Βαθμός IIB: Μέτρια διογκωμένος μαστός με χαλάρωση του δέρματος.

Βαθμός III: Αρκετά διογκωμένος μαστός, με μεγάλη χαλάρωση του δέρματος

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία; 

Η θεραπεία εξαρτάται από τον βαθμό του προβλήματος. Στους τύπους Ι, ΙΙΑ και μερικές φορές στον τύπο ΙΙΒ, η γυναικομαστία αντιμετωπίζεται με μια απλή λιποαναρρόφηση. Με την λιποαναρρόφηση δεν αφαιρείτε μόνο το λίπος αλλά και μέρος του αδένα που προκαλεί το πρόβλημα. Σε πιο προχωρημένα στάδια όπου υπάρχει περίσσεια δέρματος χρειάζονται να γίνουν κάποιες τομές για την αφαίρεση του δέρματος. 

Η τεχνική της Λιποαναρρόφησης:

Χρησιμοποιείται η λεγόμενη τεχνική διόγκωσης-tumescent. Αρχικά γίνεται ένεση υγρού που περιλαμβάνει ενδοφλέβιο διάλυμα άλατος, τοπικό αναισθητικό και αδρεναλίνη και το υγρό αφήνεται να δράση για 30 με 60 λεπτά. 

Αφού γίνει η έγχυση του υγρού και επιτευχθεί το  μούδιασμα της περιοχής, γίνονται πολύ μικρές τομές και εισάγετε ένας σωλήνας πολύ μικρού διαμετρήματος, συνδεδεμένος με μια ηλεκτρική αντλία κενού υψηλής πίεσης. Ασκώντας αρνητική πίεση και μετακινώντας ταυτόχρονα το σωλήνα μπρος και πίσω το λίπος και μέρος του αδένα αναρροφάται. Σημειώνετε ότι κατά την διάρκεια της λιποαναρρόφησης θα είστε ξύπνιος και δεν υπάρχει ιδιαίτερος πόνος ή άλλες ενοχλήσεις. Συνήθως μετά από 1-2 ώρες θα είστε έτοιμοι να επιστρέψετε στο σπίτι σας.

Η ανάρρωση:

Τις πρώτες ημέρες θα έχετε κάποιο πόνο ο οποίος όμως αντιμετωπίζεται πολύ αποτελεσματικά με συνδυασμούς παυσίπονων και δεν πρέπει να σας ανησυχεί. Δεν υπάρχει περιορισμός κινήσεων, αλλά αντιθέτως συστήνονται οι συχνοί περίπατοι. Μπορεί να υπάρξουν κάποιοι μώλωπες οι οποίοι υποχωρούν γρήγορα. Η ανάρρωση είναι σχετικά γρήγορη και μπορείτε να επιστρέψετε στις καθημερινές σας ασχολίες σε μερικές ημέρες.

Κόστος θεραπείας:

Η θεραπεία της γυναικομαστίας με την μέθοδο της λιποαναρρόφησης κοστίζει συνήθως 2000 ευρώ.

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.plasticsurgery4cyprus.com

info@plasticsurgerycyprus.com

Τηλ: 95107711

Θεραπεία ημικρανιών

Η χρήση του Botox για της ημικρανίες:

Η ενεργή αρχή της βοτουλινικής τοξίνης είναι το ίδιο απλή όσο και αποτελεσματική. Χορηγείται με ένεση σε μικρές δόσεις στους μύες εκείνου του μέρους του σώματος που παρουσιάζει το πρόβλημα ενώ χρησιμοποιείται και για τη θεραπεία επώδυνων μυϊκών σπασμών. 

Η θεραπεία της ημικρανίας με βοτουλινική τοξίνη (γνωστή ως Μπότοξ  έχει γίνει αντικείμενο μιας σειράς κλινικών μελετών παγκοσμίως. Εδώ και αρκετά χρόνια, η προσέγγιση αυτή θεωρείται στις ΗΠΑ ως καθιερωμένη μέθοδος αντιμετώπισης της ημικρανίας ενώ η δημοτικότητά της αυξάνεται και στις ευρωπαϊκές χώρες. Η παράλυση μυών στο μέτωπο και στην περιοχή του κεφαλιού με βοτουλινική τοξίνη μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από τα συμπτώματα της ημικρανίας.  Ωστόσο η ανακούφιση αυτή είναι μόνο προσωρινή και η θεραπεία πρέπει να επαναλαμβάνεται μια φορά κάθε τρείς μήνες για να έχει διαρκές αποτέλεσμα.

Προς το τέλος της περιόδου των τριών μηνών, ο ασθενής θα αρχίσει να νιώθει και πάλι κάποια συμπτώματα της ημικρανίας και θα παρατηρήσει την επανεμφάνιση των ρυτίδων έκφρασης στην περιοχή πάνω από τα φρύδια.

Χειρουργική Θεραπεία ημικρανιών:

Η χειρουργική αντιμετώπιση των ημικρανιών ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από κάποιο πλαστικό χειρουργό στο Κλίβελαντ, ο οποίος παρατήρησε ότι, ασθενείς που υποβάλλονταν σε ανόρθωση μετώπου ανέφεραν ανακούφιση από την ημικρανία. Κάποιες έρευνες που έγινα αργότερα έδειξαν ότι αυτό συμβαίνει λόγω της  απελευθέρωσης του λεγόμενου υπερκόγχιου νεύρου, η οποία γίνεται συνήθως κατά την ανόρθωση του μετώπου.

Μέτα από αρκετές έρευνες που έγιναν από τότε, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και άλλα νεύρα τα οποία μπορούν να προκαλέσουν ημικρανίες. Η θεραπεία της ημικρανίας βασίζεται στη θεωρία ότι οι πονοκέφαλοι οφείλονται σε φλεγμονή κάποιων νευρών στο κεφάλι και στον αυχένα, που προκαλούνται  από χρόνιο ερεθισμό των γειτονικών μυών και συνδετικού ιστού. Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως την απελευθέρωση αυτών των νεύρων από τους γειτονικούς ιστούς.

Ενώ πολλοί ασθενείς βιώνουν πόνο μόνο σε μία συγκεκριμένη περιοχή ενεργοποίησης, δεν είναι ασυνήθιστο, κάποιοι ασθενείς να βιώνουν πόνο σε πολλαπλές περιοχές ταυτόχρονα. Επιπλέον, ο πόνος της ημικρανίας μπορεί να ξεκινήσει από μια περιοχή και να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Υπάρχουν τέσσερα σημεία πυροδότησης πόνου (trigger points) όπου μπορεί να εφαρμοστεί η χειρουργική θεραπεία: Μετωπιαίο, Ινιακό, Κροταφικό και Ρινικό.

Στο μετωπιαίο σημείο πυροδότησης, που βρίσκεται στην περιοχή των ματιών και του μετώπου , το υπερκόγχιο και υπερτροχιλιακό νεύρο συμπιέζονται από τον λεγόμενο επισκύνιο μυ, προκαλώντας έτσι ερεθισμό. Η απελευθέρωση των νεύρων γίνεται είτε ενδοσκοπικά είτε χρησιμοποιώντας μια τομή στο άνω βλέφαρο. Στην συγκεκριμένη περιοχή πολύ καλά αποτελέσματα δίνει και η θεραπεία με Botox.

Το κροταφικό σημείο πυροδότησης περιλαμβάνει το ζυγωματικο–κροταφικό και ωτο- κροταφικό νέυρο. Ο πόνος περιγράφεται από αρκετούς ασθενείς(όχι από όλους) ως παλμικός έχει δηλαδή τα χαρακτηριστικά σφυγμού, καθώς αυτά τα νεύρα γειτνιάζουν με ένα κλάδο της κροταφικής αρτηρίας. Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία. Γίνονται μικρές τομές στο τριχωτό της κεφαλής  και τα νεύρα καταστρέφονται, καθώς δεν προκαλούν κάποιο πρόβλημα παραισθησίας στην περιοχή.

ο Ινιακό σημείο πυροδότησης στο πίσω μέρος του κεφαλιού σχετίζεται με συμπίεση του μείζονος και ελάσσονος ινιακού νεύρου. Η απελευθέρωση των μείζονος ινιακού νεύρου γίνεται με γενική αναισθησία ενώ το έλασσον ινιακό νεύρο μπορεί να αφαιρεθεί ή να καταστραφεί εύκολα με τοπική αναισθησία.

Τέλος , το ρινικό σημείο πυροδότησης οφείλεται σε ανωμαλίες του εσωτερικού της μύτης όπως σκολίωση ρινικού διαφράγματος ή υπερτροφικές κόγχες, και χρήζουν επέμβαση διαφράγματος ή κογχεκτομή.

Για να προχωρήσει κάποιος σε χειρουργική επέμβαση θα πρέπει πρώτα να εξεταστεί από νευρολόγο και να διαγνωστεί με ημικρανία, να έχει λάβει φαρμακευτική αγωγή χωρίς αποτέλεσμα ή με σοβαρές επιπλοκές και να μπορεί να εντοπίσει τον πόνο σε ένα ή περισσότερα σημεία πυροδότησης πόνου που αναφέρονται πιο πάνω.

Για περισσότερες πληροφορίες:

www.plasticsurgerycyprus.com

info@plasticsurgerycyprus.com

Τηλ: 95107711

Rhinoplasty

Techniques in Rhinoplasty

Nasal access: During plastic surgery, access inside the nose is secured, either with the open rhinoplasty technique or the close rhinoplasty technique.  The distinct characteristic of an open rhinoplasty is that incisions are made inside the nose, close to the outer part of the nostrils, and that another incision is performed on the columella (the vertical part of the nose, located between the two nostrils). The plastic surgeon, through these incisions, can reveal and have direct visibility to almost all the nasal skeleton.  Moreover, skeletal correction maneuvers are greatly facilitated, especially when nasal implants need to be used, a procedure which is a lot easier and precise when the surgeon has good visibility.  At the end of a nose job, sutures are applied where there are incisions. After some time, the parts that are located inside the nose are not visible, while the incision on the columella usually heals very well, in a manner that makes it barely visible at all.     In closed rhinoplasty, usually more incisions are made in comparison to the open one, but these incisions are on the inside of the nose. Through these incisions, the surgeon corrects the nasal skeleton. The visibility is more limited compared to the open rhinoplasty and, thus, the surgeon works mainly through palpation.   There is certainly some visibility of the parts that form the nasal skeleton, but it is obviously rather limited, compared to the open rhinoplasty. Also, there is no direct line of visibility of the nose tip. The advantages of this method are that the operative time is shorter, the postoperative edema (swelling) is less, and there is not that little scar, which is formed on the columella during open rhinoplasty. While in previous years rhinoplasty was based more on the removal of the problem, in recent years this philosophy has changed. Rhinoplasty is now based on the rebuilding and sculpturing of the nose. This is achieved using grafts, such as cartilage and fascia (part of connective tissue) and stitching the cartilage of the nostrils. This is why many plastic surgeons opt for the open rhinoplasty, because it provides higher visibility of the inside of the nose, better maneuvering techniques and the result is usually more predictable compared to the closed rhinoplasty. Shaping the nose: The plastic surgeon, after detaching the skin, exposes the nasal skeleton and starts shaping it. Depending on the kind of the problem, the appropriate corrections will be made using grafts. These grafts are cartilage, taken from other parts of the nose, usually the septum.  Also, some specialized techniques of stitching the lower cartilage that forms the nostrils and the tip of the nose can be used, in order to narrow a broad nasal tip, to rotate the nose upwards or lower the nostrils. Sometimes, some osteotomies (fractures of the nasal bones) have to be performed, so that the nose looks narrower and more aligned. Septoplasty: Septoplasty is the surgery of correcting the septum. The surgeon separates the septum cartilage from the mucous membrane. Afterwards, he detaches the septum from the bone, where it is attached. This separation helps the septum get free from the parts that hold it in a wrong position, so it can freely shift to the right one. A small part of the cartilage or the bones is usually removed. Most of the times, through this action alone we are able to bring the septum back to the right position. Sometimes, follow-up procedures have to be performed.  Turbinoplasty: On the inside of the nose there are some structures, which are called turbinates. In some cases, the turbinates can be hypertrophic and block nasal airflow. In these cases, many different techniques of turbinate reduction can be applied. Extra caution is needed because if the turbinates are completely removed, this will cause additional breathing problems in the future. For more Information www.plasticsurgery4cyprus.com info@plasticsurgerycyprus.com Tel: 95107711